Добредојдовте на интернет страницата на Ристо Лазаров
Saturday 12 Aug 2017 04:55
| Permalink
ДЕЛБИТЕ
Поделено општество сме, не отсега. Имаме долга традиција во делбите - какви и да се тие. Едни на едниот, други на спротивниот брег на реката. А во реката клокоти омраза. Како сега никогаш не било, а периодот пред изборите и да не го спомнуваме. Земјата ни стана расадник на пизма - од секаков вид, општа пизма. Има и такви кои тоа го сметаат за природна појава во побеќепартизмот. Има и такви, многу повеќе, кои знаат дека и во други држави, постари од нашата има и делби и несогласувања, ама во рамките на пристојноста. Мерка за мерка, таков е насловот на една Шекспширова пиеса. Секаде (во политиката) има межусебни обвинувања, но никаде нема да се во право само оној што е на власт. Тоа се смета за тешка исчашеност на демократијата и сетики последнава деценија ја научивме таа лекција. Кој губи има право да се лути, ама и витештво: да се пружи рака, да се признае поразот, грешките, (не)неделата. Се изнагледавме сешто, ама ни последниве месеци тој филм не се прикажува во македонскиот парламент. Сопки, безразложни одолговлекувања, божем тоа ќе е од некое фајде. Напротив. И носи штета, не само на власта која ветува брзи реформи, ами и на државата воопшто. А државата ни е таква каква што е, народски речено - за никаде. Ај да не речам како пасиониран читач, деновиве, набасав на интервјуто на Предраг Марковиќ, угледен професот по историја на Белградскиот универзитет и потпретседател на СПС за белградски НИН. Тема: што друго ако не претстојниот нивни внатрешен дијалог за Косово. Ми се стори полезно да споделам со вас два ексцерпта од интервјуто на Марковиќ и однесувањето на политичките ривали во време на криза. Најпрвин: “Нашите претци умееле да работат. На пример, Скерлиќ и Слободан Јовановиќ длабоко го мразеле Пашиќ,од многу причини. Пашиќ бил еден од најрасипаните и најнепринципиелните политичари кои кога и да е се појавиле. Меѓутоа, во моментите на големите државни кризи и Скерлиќ и Јовановиќ го поддржале Пашиќ”. И малку попосле: “Пашиќ успеал околу основните државни прашања да ги собере луѓето со кои бил во пострашни судири од овие денес. Тие луѓе кои едни на други си правеле најстрашни работи, до атентати и фрлање в затвор, умееле да се соберат околу најважните државни интереси. Пашиќ, таков каков што бил, денес има споменик на едно од најубавите места во Белград, во триаголникот меѓу Домот на синдикатите, некогашното Сојузно собрание и Собранието на градот Белград. Се разбира, недобројни се ваквите примери во светот на политиката, а овој, ете, самиот се намести. Една капка надеж, ништо повеќе.
Ристо Лазаров
( преобјавувањето на текстот или на делови од текстот не е допуштено без дозвола на авторот)
МИСЛА
Tuesday 01 Aug 2017 07:52 | Permalink
Леле, да знаете само колку му заблазнувам на еден мој стар
пријател, угледник, висок интелектуалец, кој секоја наша средба, секој
телефонски разговор го завршува со прекрасен поздрав - порака: ,,Со добра
мисла!” Ги знае тој пораките на Латините ,,Мислам, значи постојам”, беспрекорно
го знае и Ниче и негвото: ,,да се чека, да се биде трпелив, тоа значи да се
мисли”; го знае и стихот на Миљковиќ мислата што не умее да мисли често
владее со светот… Но, не сакав толку за мојот пријател и за мислата. Ми
дојде денеска на ум прашањето за измислиците. Мисла - измислица, има разлика,
нели. Ако со мислата и во мислата постоиш, значи ли дека кога измислуваш ( а
може да се измислува буквално се’) си правиш бајрам со умот? Има некои слатки
измислици, но секогаш кога ќе се спомне зборот измислица, оние кои се бават со
оваа курентна де јност (демек!) а се читаат самите себеси, обично. мислат на
ситнодушни, пакосни измислици. Во крвта им се - и ситнодушноста, и измислиците.
Особено кога ќе си измислат за себеси дека се во фаза кога деба да се направи
последниот чекор кон влезот во класиката. Со класици никој, па ни ние не сме
скудни. Нека се препелкаат во матните реки творците на измислиците и
изопачувањето на мислите. Кога да е ќе се засркнат. А ние? Па, ние си
остануваме она што веруваме дека сме, беше бил рекол некој.
Ристо Лазаров
( преобјавувањето на текстот или на делови од текстот не е
допуштено без дозвола на авторот)
ПРИТИСОК
Sunday 30 Jul 2017 11:44 | Permalink
Како стоите денеска, среде горештиниве, со крвниот притисок? Велат: сонцето го снижува. И други работи велат за притисокот. И не само за крвниот притисок, кој, колку и да пече сонцето, на мнозина им се крева кога ќе се втурнат во секојдневието - од цените на зелените пазари, до вестите на телевизија. Не можат да се набројат сите видовипритисоци, не може ни да се наброи и сето она што е речено за прит исоците. Тој зборник катаден сд надополнува. Ех, да застанало на тоа: притисни копче - излегува готвачка. И поинакви притисоци, и поинаку копчиња има денес. Притисни на гас, па ќе фатиш усвет со автомобилот, не дај боже и до некоја бездна. Кај да се свртиш - притисок. Притисокот сака да делува во сите насоки, подеднакво. Создадено е уверување дека ако не се притисне малку - нема успеси. Дали на притискувачот или на притиснатиот - тоа бара одложен одговор. Отпосле и некои успехоносни притисоци спласнуваат. Чомски вели дека постојаниот притисок сака да им всади на луѓето чувство на беспомошност и дека неговата единствена улогав да ги одобруваат и прифаќаат одлуките. Така Чомски, во зоната на притисоците. А вие? Впрочем, секој си го бере своето гајле, својот притисок.
Ристо Лазаров
( преобјавувањето на текстот или на делови од текстот не е допуштено без дозвола на авторот)